Brokat i kolor cukru (zdjęcie). Produkcja i ocena cukru

2024 Autor: Isabella Gilson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:37

Świat wokół nas stał się tak znajomy, że często nawet nie zauważamy małych rzeczy, które składają się na nasze życie. Na przykład, jeśli chcesz napić się herbaty lub kawy, śmiało sięgamy po cukier, aby wzmocnić smak. Ale czym jest ta substancja? Jakiego koloru jest cukier? Czy ma połysk? W końcu na półkach w sklepie jest taka różnorodność tego produktu. Wiele zależy od rodzaju tego produktu. Jeśli mówimy o kolorze cukru krystalicznego, to jest biały, a jeśli jest to trzcina, to opcje mogą być inne.

Ważne jedzenie

Istnieje kilka rodzajów sacharozy, która w życiu codziennym nazywana jest cukrem. Posiada wysoką wartość odżywczą, gdyż jest węglowodanem łatwo przyswajalnym. W organizmie rozkłada się na dwa składniki (fruktozę i glukozę) i natychmiast dostaje się do krwiobiegu. Dzięki temu człowiek jest w stanie żyć, ponieważ glukoza jest źródłem ponad połowy całej energii potrzebnej organizmowi w ciągu dnia. Ale jego stężenie nie powinno przekraczać normy, ponieważ może to prowadzić do poważnych chorób. Glukoza ma odwrotny skutek w przypadku zatrucia lub niektórych chorób wątroby. Ma dobroczynny wpływ na ten narząd, dlatego czasami podaje się go bezpośrednio.do żyły. W wielu krajach świata cukier jest głównym składnikiem do przygotowania produktów w przemyśle cukierniczym. Na przykład karmel, beza i drażetki to 80-95% tej słodkiej substancji, czekolada i słodycze - 50%, mąka - 30-40%. Kolor cukru może się różnić w zależności od surowca, z którego został wykonany oraz czy został poddany dodatkowemu bieleniu.

Historia odkryć

Indie są domem dla każdego ulubionego cukru. Samo to słowo ma starożytne indyjskie korzenie, ale do języka rosyjskiego przyszło z greckiego. Europejskimi pionierami tego produktu byli Rzymianie. Kupili go w domu i przywieźli na swoje ziemie. Pośrednikiem w takim handlu był Egipt, będący wówczas prowincją Cesarstwa Rzymskiego. Ten produkt został wykonany z trzciny cukrowej. Najpierw wyciskano sok, a następnie w procesie przetwarzania pojawiły się słodkie ziarna. Kolor cukru, który wyszedł był brązowy.

Z czasem Rzymianie zaczęli uprawiać trzcinę cukrową w południowej Hiszpanii i na Sycylii, ale wraz z upadkiem ich państwa wszelką produkcję przerwano. Cukier po raz pierwszy pojawił się w Rosji w XI-XII wieku. Ale tylko elita znała jego gust, a mianowicie książę i jego orszak. Piotr I zdecydował, że konieczne jest wyprodukowanie tego produktu we własnym kraju i otworzył pierwszą „komorę cukru” w XVIII wieku, ale wszystko nie było takie proste. W końcu surowce nadal musiały być importowane z krajów zamorskich. W 1809 roku dokonał się na tym terenie przełom, gdyż odkryto, że cukier można pozyskiwać z lokalnej rośliny okopowej – buraków. Od tego czasu ten produkt nie opuścił stołów.wszystkich mieszkańców Rosji, a ilość jej spożycia rośnie z roku na rok.

Brązowy cukier

Jak wspomniano powyżej, ten rodzaj słodyczy jest zrobiony z trzciny. Kryształy pokryte są melasą (melasą paszową), co jest przyczyną koloru i zapachu cukru. Technologia jest dość prosta (wyrabia się syrop, a następnie gotuje), ale ma swoją specyfikę. Istnieje wiele odmian brązowego cukru. Różnią się między sobą ilością melasy obecnej w kryształach. Często ze względu na specyficzne odcienie gatunek ten nazywany jest „kawą” lub „herbatą”. Producenci pozycjonują ten produkt jako bardziej elitarny i przyjazny dla środowiska, co podnosi jego cenę. Ale dietetycy ostrzegają: ze względu na to, że cukier nie jest rafinowany, może zawierać niepożądane zanieczyszczenia, a kaloryczność takiego produktu nie jest niższa niż zwykle. Często pożądany kolor cukru uzyskuje się poprzez wybielanie kwasem węglowym lub dwutlenkiem siarki.

Produkcja z buraków

Pionierem w tej dziedzinie jest Andreas Margraf, który opublikował swoją pracę w 1747 roku. Mówił o możliwości ekstrakcji cukru z korzeni buraków. Opisał też kolejność tego procesu, która sprowadza się do naszych czasów. Jego uczeń Ahardu próbował zbudować fabrykę do produkcji tego słodyczy, ale nie powiodło się. Dopiero w 1806 r. na polecenie Napoleona ustalono proces produkcji. Wierzył, że pomoże to Francji stać się bardziej samowystarczalną i nie zależeć od importu z zagranicy.

Pierwszy zakład do produkcji tego surowca w Rosji został zbudowany w 1806 roku, ale powstały produkt nadawał się tylko do destylacji na alkohol. A w 1897 r. w całym kraju działało już 236 fabryk, które łącznie produkowały do 45 milionów pudów cukru rocznie. Technologia wytwarzania tego produktu z buraków jest następująca: syrop jest ekstrahowany z okopowych przez dyfuzję, przepuszczany przez filtry w celu oddzielenia miazgi, płyn jest podgrzewany do 60 stopni, jednocześnie oddzielając nadmiar wody. Sok jest następnie oczyszczany wapnem i kwasem węglowym. Powstały koncentrat odparowuje się do pojawienia się kryształów, filtruje i umieszcza w wirówkach, które oddzielają pożądany produkt od melasy. Powstała substancja jest suszona i otrzymuje się cukier o różnych stężeniach sacharozy.

Jakiego koloru można sprzedawać cukier buraczany? Prawidłowa odpowiedź to kolor biały, prawdopodobnie tylko z lekkim odcieniem zażółcenia.

Właściwości organoleptyczne

Organoleptyka to metoda, która pozwala określić jakość produktu za pomocą zmysłów, czyli wzroku, słuchu, smaku, węchu i dotyku. Najczęściej w Rosji cukier produkowany jest w postaci piasku. Eksperci przed dopuszczeniem do sprzedaży wytworzonego produktu oceniają, jakiego koloru jest cukier, czy ma połysk, jak smakuje. Idealnie powinien składać się z kryształów o tej samej wielkości i kształcie, które mają wyraźne krawędzie i blask. Zapach i smak zarówno suchej substancji, jak i jej roztworu powinny być słodkie, bez zanieczyszczeń. Powinien całkowicie rozpuścić się w wodzie, a kolor wody nie ulega zmianie. kolor cukru– możliwy biały, lekko żółty odcień. Właściwość obowiązkowa - płynność, bez grudek.

Wyrafinowany

Cukier rafinowany nazywany jest cukrem dodatkowo rafinowanym w postaci grudek. Wykonany jest z opisanego wcześniej cukru pudru. Jego właściwości są bardzo podobne do jego „krewnego”. Wyprodukuj produkt z kolejną rundą oczyszczania i rekrystalizacji. Dzięki temu możesz go jeszcze bardziej skoncentrować. Po wysłaniu do pras, które tworzą solidne pręty, dzielone są na kawałki. Kolor i połysk cukru w tym przypadku powinny być białe z możliwym niebieskawym odcieniem, bez zanieczyszczeń, ale nie ma tu konkretnych norm. Smak i zapach również powinny być czyste, po prostu słodkie.

Cukier klonowy

Oprócz dobrze znanych odmian, na rynku jest jeszcze kilka innych. Jednym z nich jest cukier klonowy. Jego produkcję rozpoczęto w XVII wieku we wschodniej Kanadzie. Surowcem do tego jest sok z klonu cukrowego. W lutym i marcu pnie tego drzewa są wiercone w celu wydobycia cieczy, która zaczyna wypływać z dziury. Zawiera do 3% cukru. Proces spływania trwa kilka tygodni, co pozwala na zebranie dość dużej ilości potrzebnego soku. Poddawany jest obróbce, czyli odparowaniu, w wyniku czego otrzymuje się „syrop klonowy”, a produkt końcowy jest już z niego ekstrahowany. Jedno drzewo rocznie może wyprodukować od 3 do 6 funtów cukru.

Lokalna ludność od dawna przestawia się na ten słodzik, zapominając o krajach zamorskichopcje. Co więcej, jest kilka razy słodszy niż zwykle. Jeśli mówimy o tym, jaki powinien być kolor cukru, możemy śmiało powiedzieć, że brązowy, ponieważ syrop klonowy ma właśnie takie odcienie. Dodatkowo słodzik ten jest bardzo zdrowy, ponieważ jest bogaty w witaminy z grupy B.

Cukier palmowy

Na południu i południowym wschodzie Azji produkowany jest inny rodzaj cukru - palma lub jagre. Do tego nadają się różne rodzaje dłoni. Na młodych kolbach kwitnących drzew wykonuje się nacięcia, z których wypływa słodki sok. Często do takiej produkcji wybierana jest palma kokosowa, ale dobre zbiory można również zebrać z arenga lub drzewa daktylowego. Przez rok z jednej rośliny wydobywa się do 250 kg soku, w którym stężenie sacharozy sięga 20%. Jeśli pracownicy wiedzą, jak właściwie pielęgnować drzewo, może służyć przez wiele lat.

Podobnie jak w innych technologiach stosuje się tu parowanie, ale odbywa się to w łupinie orzecha kokosowego, co nadaje produktowi półokrągły kształt. Spożywany jest głównie przez samych producentów, czyli okolicznych mieszkańców. Jeśli zastanawiasz się, jaki kolor ma wyprodukowany w ten sposób cukier, to możesz odpowiedzieć, że jest brązowy. Jeśli dodasz go do herbaty lub kawy, nie tylko sprawi, że napój będzie słodki, ale także nada mu niezrównany aromat.

Cukier sorgo

Już w starożytnych Chinach istniała praktyka ekstrakcji słodzika z sorgo. Podczas wojny secesyjnej Anglia zablokowała dostawycukier trzcinowy do stanów północnych. Doprowadziło to do rozprzestrzenienia się innego gatunku, a mianowicie sorgo. Ale po tych wydarzeniach produkcja nigdy nie została podjęta, ponieważ z punktu widzenia surowca jest to dość niewygodna roślina. A trudność polega na tym, że powstały sok jest bogaty nie tylko w sacharozę, ale także w różne sole mineralne, które zapobiegają tworzeniu się czystych kryształów. Ale w regionach, w których susza trwa przez większość roku, sorgo może być bardzo godnym substytutem innych źródeł cukru. Co więcej, jego uprawa nie wymaga specjalnych maszyn ani mechanizmów. Bardzo trudno znaleźć ten produkt na sklepowych półkach, ale należy pamiętać, że kolor cukru powinien być bursztynowy. Częściej sprzedawany jest w postaci syropu.

Tak więc cukier jest substancją, która mocno wkroczyła w nasze życie. W celu określenia jego jakości eksperci zwracają uwagę na takie wskaźniki jak smak, kształt, zapach i kolor cukru. Zdjęcia jej różnych typów można znaleźć na łamach magazynów żywieniowych. Pomoże Ci to wybrać lepszy produkt. Należy również pamiętać, że kolor soli i cukru znacznie się różni: sól jest czysto biała, natomiast cukier może mieć odcień żółtego lub nawet brązowego, w zależności od rodzaju.